มาเดี๋ยวลงจาพาไปดิ้งๆๆๆ...ไปปะ
เหงา.......มากมายอ่ะลุง
ขอรูปอีก
ไปกินไม่เรียกบ้างเลย
ลุงนู๋รุ้ตัวเองและ....ตอนนี้นู๋เฉยๆมากกว่า นู๋ว่าปล่อยเวลามันผ่านไปเถอะ สิ่งดีเราก็เก็บไว้ เจอก็ทักทาย ไม่เจอก็ไม่เจอ บางทีถามตัวเองนะกลับเรื่องที่เล่าให้ลุงฟังไปอ่ะ.....เหมือนจะรุ้สึกดี เหมือนจะกลับ แต่ใจมันไม่กลับอ่ะ(ตัวนู๋เองนะ) แต่ก็ไม่พร้อมที่ว่าจะมีใครใหม่เลยซะทีเดียว งง ตัวเองและตอนนี้.....ว่ากรูกำลังเป็นรายไปหว๊า เราตจ้องมองไปอนาคต ไม่ใช่มองอยู่ที่เดิม แยกกันอย่างน้อยก็ คือ เพื่อนแหละเนอะ ถึงตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะเป็นเพื่อน แต่สักวันก็เพื่อนหว่ะ แฮะๆเริ่มเป็นบ้าไปแล้วนู๋อ่ะ เอิ๊กๆ ปล.เมื่อคืนโดนเครื่องเทคกดใส่ เซ็งสาดดดดดดเลนตามมะทัน แต่คนขับ หล่อดี แต่เมียนั่งข้าง อิอิ (แต่นู๋มะแย่งของใครนะ)
แต่กว่าจะรักใครสักคนมันไม่ง่ายเลยนะลุง...........มีรักก็อยากจะให้มันดี ทุกวันนี้ท่องคำว่าเข้มแข็งเป็นร้อยๆ แต่ทำได้ไม่ถึง 5 เลยมั่ง แต่อย่างที่ลุงบอกว่าการถ้อยหลังคนละก้าวมันอาจจะทำให้คิดอะไรได้บางอย่าง มันก็อาจจะจิงนะ
มันต้องใจเข็มแข็งเข้าไว้.....เดี๋ยวีเพื่อนใหม่ๆๆมา.....อาจจาทำให้ดีก็ได้นะ
ลุง.....ขอมาระบายอีกหน่อยดิ นอนไม่หลับเลยอ่ะ พอหลับตานู๋ก็ฝันถึงแต่เค้าอ่ะ....ฝันถึงเรื่องราวที่ผ่านมา ฝันถึงตลอดเลย แบบนี้แสดงว่านู๋รักเค้ามาก.......จิงๆใช่ป่ะลุง รักเค้ามากซะจน.....เฮ้อพูดไม่ออกT_T
ลุงไม่สบายอีกและน่าสงสารนะเนี้ย ปล.คุณลุงนู๋ต้องขอบคุณมากๆเลยนะคะ ที่ให้กำลังใจตลอดตอนที่นู๋กำลังท้อแท้ นู๋เคารพลุงในฐานะ ผู้ใหญ่ คนนึง ที่ให้คำปรึกษาดีๆกับนู๋ต้องขอขอบคุณมากจิงๆนะคะ แต่ถึงวันนี้เค้าคนนั้นจะไม่รักนู๋แล้วก็ตาม แต่สำหรับนู๋ความรักที่มีให้...ก็ยังคงอยู่เสมอ แต่ต้องเข้มแข็งเพราะรุ้ว่าเค้าคนนั้นคงไม่มีทางกลับมา ( ลุงรีบแต่งงานไปนานแล้วดิ๊เนี่ย เลยกลายเป็ยลุงของหลานๆ ) อิอิ
More Information
